A ite a la festare, sa "Die de sa limba mama"?

Cun sa morte de abuela Cristina, s'ùrtima fèmina chi faeddaiat sa limba yagán, amus cumpresu de a beru ite cheret nàrrere cando una limba nch'isparit dae sa Terra, ca cun issa nch'isparint mìgias de annos de istòria e sa cultura de unu pòpulu.

Oe, chi est sa Die de sa limba mama, custu pensamentu nos benit a conca in manera prus grae, bidu chi sa limba istòricu-identitària de Sardigna est in suferèntzia manna e sa gente ancora no l'at cumpresu.

Sa Die de sa limba mama l'at istituida s'UNESCO in su 1999, seberende sa data de su 21 de freàrgiu in ammentu de sos istudiantes bengalesos assassinados dae sa politzia pakistana in su 1952 ca cheriant reconnotu su bengalesu comente limba ufitziale de su Pakistan de s'est.

Non paret beru chi una persone bi devat pònnere sa vida pro tènnere reconnotu su deretu de faeddare sa limba sua, ma de su restu cando si cheret leare sa libertade a un'òmine sa prima cosa est a li negare sa limba e sos ammentos, ca de chie non tenet memòria nen raighinas si nde podet fàghere su chi si cheret. Est comente a li nàrrere "Tue non bales nudda".

Pro custa resone est giustu a la festare, custa die, pro ammentare chi onni limba pro cantu minoredda est unu patrimòniu de totu s'umanidade, ca permitit a s'indivìduu de si rapresentare, de s'abbaidare in s'ispigru e de nàrrere "Deo so".

(GF.P.)