In momentos difìtziles, de crisi,
est una cosa normale a èssere dispràghidos, confusos, istressados, assustados e
arrennegados. S’Organizatzione mundiale de sa sanidade, istitutu ispetzializadu
de s’ONU pro sa salude, nos dat carchi cussìgiu de importu. Una cosa chi agiudat
meda, in momentos de dificultade e de tristura, est a faeddare cun parentes e
amigos. Mancari abarrende in domo tocat de mantènnere una vida regulare,
mandighende bene, dormende, faghende atividade fìsica e addurende in cuntatu,
mancari telefònicu o via internet, cun amigos e parentes. Non tocat de gestire
sas emotziones fumende o bufende o faghende usu de àteras cosas, ma si b’at
problemas chi non si resurtat a afrontare a sa sola est mègius a cuntatare unu
dotore o unu psicòlogu pro si fàghere agiudare. Una cosa bona est de èssere
semper informados de sa situatzione pro ischire comente si cumportare e ite
fàghere in casu de netzessidade. Non tocat de si preocupare meda, no istare
semper iscurtende novas chi faghent a tìmere e fàghere cosas chi potzant
distràere. Ammentare puru sas àteras ocasiones difìtziles chi onniunu at tentu
e chircare de superare custa puru a sa matessi manera, cun sas matessis
capatzidades de reagire de sas àteras bortas.
(M.G.S.)
Nessun commento:
Posta un commento
Nota. Solo i membri di questo blog possono postare un commento.